Исидоро Блајстен
200 мкд
172 стр./ A5 формат (200 x 140)
„Мене никогаш не ме оставаа да зборувам“ е збирка раскази што ги содржи најпознатите приказни на Блајстен, како што се „Даблин на југот“, „Среќа“, како и расказот чијшто наслов го носи самата книга. Тие се извонреден одраз на генијот и раскажувачката виртуозност на Блајстен, како и доказ за вонредниот интелект на авторот.
За оваа негова книга е кажано:
„Блајстен му припаѓа на оној вид раскажувачи на апсурдот кои нѐ тераат меѓу два напада на громогласна смеа или меѓу два брана на морничавост да ги увидиме сите нијанси на животниот спектар. Чудно е да се почувствува толку среќа од читање... извонреден час по книжевност.“ – „Л нувел обсерватер“
„Во приказните на Блајстен е присутна верна сенка на Џонатан Свифт, Марсел Швоб, Хуан Хосе Ареола, Кортасар и Борхес. А зарем може да биде поинаку кога сите тие го обработувале апсурдот до неговите крајности и сите тие биле одлични раскажувачи – две доблести што исто така се препознаваат и кај Исидоро Блајстен“ – Висенте Батиста.
Исидоро Блајстен (1933 – 2004) е аргентински раскажувач, романсиер, есеист и поет. Бил припадник на еврејската заедница што ги населувала руралните предели во провинцијата Ентре Риос во Аргентина за време на првата половина на 20-тиот век. Роден е со презимето Блајстајн, кое подоцна го менува во Блајстен, иако понекогаш уште се потпишувал како Блајстајн.
Член бил на Аргентинската академија за писменост од 2001 до неговата смрт и дописник на Кралската шпанска академија, го комбинирал...
